توي شبهاي سياه همه ي پنجره ها بر دل من بسته شده

توي اين جاده ي غمگين سكوت پاي تاول زده ام خسته شده

.

.

من كه به خالي عمر توي اين غصه و غم دور خود گرديدم

من كه روز روشنم با شمع بود پس چرا خنديدم پس چرا خنديدم

من كه عمرم به غم و غصه شتابان گزشت من كه گلها چيدام

من كه از زندگي خود سيرم من كه گردش دوار زمين كرد پيرم

من كه ازاتش و خاك من كه از گردش دوار زمين دل گيرم

پس چرا روح به جسمم بدميد پس چرا من ديدم پس چرا من ديدم